4 نکته ای که از ورزش بیش از حد و پرخوری یاد گرفتم

در اواخر نوجوانی و 20 سالگی شروع به مبارزه با تصویر بدن و بی نظمی در غذا خوردن کردم. من هر روز ساعت ها در روز ورزش می کردم و فکر می کردم که سطح تناسب اندام باعث سلامتی من می شود. اما صادقانه بگویم ، من از همه علائمی که داستان دیگری را بیان می کردند غافل بودم.

من چرخه قاعدگی خود را از دست داده بودم و با هیپوگلیسمی واکنشی دست و پنجه نرم می کردم ، به این معنی که بلافاصله بعد از غذا خوردن یک قطره قند خون دریافت کردم که باعث لرزش ، تعریق ، تهوع و تمایل به غذای بیشتر می شود. من همچنین با مشکلات گوارشی ، خشکی پوست ، مشکلات خلقی و بی خوابی دست و پنجه نرم کردم.

من سرانجام در مورد از دست دادن چرخه قاعدگی خود به دکتر مراجعه کردم ، او آزمایش خون انجام داد و سونوگرافی انجام داد. در سن 26 سالگی به من گفتند که اوایل یائسگی هستم. دکتر همچنین به من اطلاع داد که 'این گاهی اوقات اتفاق می افتد' و من باید تا پایان عمر استروژن مصنوعی مصرف کنم.

من در نهایت برای گرفتن نظر دوم با یک naturopath یک قرار ملاقات رزرو کردم. این زمانی است که من در مورد سه گانه ورزشکار زن ، خستگی آدرنال و آمنوره هیپوتالاموس اطلاعاتی کسب کردم.

آمنوره هیپوتالاموس زمانی است که یک چرخه قاعدگی مشخص متوقف شده و به مدت سه ماه یا بیشتر وجود ندارد. اگرچه در ورزشکاران زن شایع است ، اما آمنوره هیپوتالاموس طبیعی نیست. من واقعاً در مورد آمنوره آگاهی داشتم ، زیرا هنگامی که واقعاً هشت سال زودتر با بی اشتهایی دست و پنجه نرم می کردم با آن تشخیص داده شده بودم. در آن زمان ، تنها راه حل دکتر این بود که من را روی قرص ضد بارداری بنوشاند.

این جواب داد و قاعدگی من را برگرداند ، اما مشکل اساسی را برطرف نکرد. سه گانه ورزشکار زن از سه مسئله مرتبط ناشی می شود. این موارد شامل اختلالات قاعدگی / آمنوره ، کمبود انرژی با یا بدون خوردن غذا و از دست دادن استخوان / پوکی استخوان است.

من دچار آمنوره و بی نظمی در غذا خوردن شدم ، زیرا سالها بود که با یک چرخه محدودیت و پرخوری دست و پنجه نرم می کردم و ما فقط تصور می کردیم که با سابقه خود نیز دچار از دست دادن استخوان شده ام.

زودیاک تولد سپتامبر

این سفر برخی از درسهای مهم را آموخته است که ای کاش همه زنان در مورد ورزش بیش از حد و کم خوری می دانستند:

ورزش استرس روی بدن است و بیشتر همیشه بهتر نیست.

وقتی ما برای مدت طولانی ورزش می کنیم (مثل یک ساعت یا بیشتر دویدن) یا چند بار در هفته تمرینات با شدت زیاد را انجام می دهیم ، این هورمون استرس کورتیزول را افزایش می دهد. اگر ما به مدت کافی فشار بیاوریم و همچنین عوامل استرس زای دیگری مانند مشکلات گوارشی ، کمبود خواب ، روابط ، عدم تعادل قند خون و استرس ناشی از کار در زندگی داشته باشیم ، در نهایت در یک حالت دلسوز مزمن قرار می گیریم که به آن مبارزه نیز می گویند یا پاسخ پرواز.

این بدان معنی است که بدن ما دائماً در حال تولید کورتیزول برای مقابله با این عوامل استرس زا است. با گذشت زمان بدن قادر به ادامه کار نیست و شروع به دزدی از هورمون های جنسی ما می کند تا کورتیزول تولید کند ، که به عنوان سرقت پرگننولون شناخته می شود.

نکته اصلی یافتن مقدار مناسب ورزش است شما بدن ، و از انجام انواع ملایم تر (مانند قدم زدن در بیرون یا یوگا) نترسید وقتی زندگی پراسترس است.

شما باید چربی بخورید ، و باید غذای کافی بخورید.

چربی ها ، به ویژه کلسترول و چربی های اشباع ، پیش ماده هورمون های جنسی ما هستند. من رژیم کم چربی می خوردم که تولید هورمون برای بدنم سخت بود. من همچنین برای سطح فعالیت خود کمبود داشتم ، که بدن را در آن حالت دلسوزانه ای که قبلاً در مورد آن صحبت کردم قرار می دهد.

وقتی به اندازه کافی غذا نمی خوریم ، بدن ما فکر می کند که داریم وارد قحطی می شویم. آنها متابولیسم ما را کاهش می دهند تا انرژی را برای نیازهای پایدار زندگی حفظ کنند. تولید مثل در این حالت مهم نیست و آمنوره اغلب اتفاق می افتد. تغذیه بدن با چربی های اشباع کننده و غذای کافی به من عناصر سازنده و انرژی لازم برای بازگرداندن تعادل هورمون ها را داده است.

سلامتی و تناسب اندام یک چیز نیستند.

برای رسیدن به تناسب اندام مانند یک ورزشکار المپیکی یا CrossFit ، باید زیاد تمرین کنید. و این می تواند عواقب ناشی از ورزش یا تمرین را داشته باشد ، به خصوص اگر شما مانند یک المپیک بهبود پیدا نکنید. داشتن تعادل هورمونی مناسب نه تنها بر قدرت باروری شما تأثیر می گذارد ، بلکه بر سلامت استخوان ، سلامت قلب و عروق ، روحیه ، وزن و عملکرد هضم نیز تأثیر می گذارد. بارور بودن حتی اگر بچه نمی خواهید ، نشانه اصلی سلامتی و نشاط است.

به عنوان مثال ، هنگامی که در یک حالت دلسوز مزمن قرار دارید ، هضم شما مختل می شود ، که منجر به کمبود مواد مغذی مانند اسیدهای آمینه می شود. اسیدهای آمینه در پروتئین یافت می شوند و عناصر سازنده انتقال دهنده های عصبی مهم مانند سروتونین و GABA هستند. بنابراین ، مشکلات گوارشی می تواند منجر به افسردگی شود. این اثر دومینو همچنان ادامه پیدا می کند که سایر سیستم های بدن تحت تأثیر استرس اضافی از جمله تیروئید قرار می گیرند. این می تواند منجر به مشکلات در خلق و خو و وزن شود و باعث یبوست ، ریزش مو و خستگی شود.

لاغر بودن باعث نمی شود احساس سکسی کنم. داشتن هورمون هایی برای حمایت از میل جنسی من.

وقتی من کمی چربی بدن و منحنی پیدا کردم ، روی حمایت از سلامت غده فوق کلیه و متعادل سازی هورمونهایم کار کردم ، میل جنسی من نیز دوباره ظاهر شد. در بیشتر سالهای نوجوانی و جوانی من MIA بود. از زمان بازگشت هورمون ها احساس می کردم مثل یک زن احساس می کنم و این باعث می شود احساس سکسی کنم. من دوست داشتم با شریک زندگی خود صمیمیت داشته باشم و 'لاغر' نبودن باعث شدم احساس سکسی کنم.

وقتی 'لاغر' بودم ، نمی توانستم کمتر به صمیمیت اهمیت بدهم. من همچنین باید یاد بگیرم که بدنم را همانطور که هست دوست داشته باشم و ایده خود را در مورد شکل ظاهری بدنم تغییر دهم. من روی عشق به خودم متمرکز شدم و تصویر بدنم را بهبود بخشیدم ، که باعث شد با منحنی های تازه پیدا شده ام کاملاً احساس سکسی کنم.

درک واقعاً چگونگی کار بدن ما و تمرکز بر سلامتی می تواند به زنان کمک کند تا در بدن خود توانمند شوند. وقتی توانمند می شوید ، راحت تر می توانید انتخاب کنید که دراز مدت از سلامتی شما پشتیبانی کند.

آیا می خواهید اشتیاق شما به سلامتی دنیا را تغییر دهد؟ مربی عملکرد تغذیه شوید! امروز برای عضویت در ساعات اداری زنده آینده ما ثبت نام کنید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید: